Tekst 2. Dzień zmartwychwstałego Pana.

„My świętujemy niedzielę, aby wspominać chwalebne zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa nie tylko w dzień Wielkanocy, ale każdego tygodnia” – tak napisał Innocenty I (papież od 401 do 417 roku), poświadczając praktykę powszechnie przyjętą już w pierwszych latach po zmartwychwstaniu Pańskim. Św. Bazyli Wielki (329-379) mówi o „świętej niedzieli, uczczonej zmartwychwstaniem Pańskim, która jest pierworodnym pośród wszystkich dni”. Św. Augustyn
(354-430) nazywa niedzielę „sakramentem Paschy”. W świetle nieprzerwanej i powszechnej
tradycji widać wyraźnie, że chociaż korzenie dnia Pańskiego sięgają dzieła stworzenia, a ściślej biorąc, biblijnej tajemnicy „odpoczynku” Boga, to jednak aby zrozumieć w pełni jego sens, trzeba odwołać się bezpośrednio do zmartwychwstania Chrystusa. Właśnie ono stanowi treść chrześcijańskiej niedzieli. Dzięki niej każdego tygodnia, wciąż na nowo w myślach i w życiu wiernych staje się obecne wydarzenie paschalne, które jest źródłem zbawienia świata (por. list apostolski Jana Pawła II Dies Domini – O świętowaniu niedzieli, nr 19).

Pytania do drugiego tekstu biblijnego:

3. Z jakiego powodu od początku swego istnienia chrześcijanie świętowali pierwszy dzień tygodnia, czyli niedzielę?
4. Dlaczego tajemnica zmartwychwstania Jezusa Chrystusa stała się dla chrześcijan głównym argumentem do świętowania niedzieli jako Dnia Pańskiego?