Surowce energetyczne oraz energia elektryczna w XXI wieku to podstawa sprawnego
funkcjonowania gospodarek światowych. To właśnie dlatego tak ważnym aspektem
politycznym, ekonomicznym oraz społecznym każdego państwa stało się bezpieczeństwo
energetyczne. Gwarantuje ono rozwój gospodarczy państwa, jak i utrzymanie lub nawet
zwiększenie poziomu życia społeczeństwa1. Zdefiniowanie w jednoznaczny sposób tak
szerokiego pojęcia, jakim jest bezpieczeństwo energetyczne, nie jest możliwe. Na potrzeby tego
rozdziału będzie ono więc rozumiane zwięźle jako stabilność dostaw energii oraz jej nośników.
Szerzej, bezpieczeństwo energetyczne to przede wszystkim „stan zagwarantowania wszystkim
obywatelom i funkcjonującym na terytorium państwa przedsiębiorstwom dostępu do źródeł
energii pokrywających ich zapotrzebowania, bez zakłóceń w procesie przesyłu, sprzedawanej
po akceptowalnych cenach, których poziom jest możliwy do oszacowania w bliskiej
perspektywie czasowej”2. Istotnym czynnikiem bezpieczeństwa energetycznego jest również
sprawność, stan i przepustowość infrastruktury, oraz poziom zabezpieczeń systemów
przesyłowych, wytwórczych i wydobywczych3. W Białej Księdze Bezpieczeństwa
Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej wymieniono działania na rzecz umocnienia
bezpieczeństwa energetycznego, obejmujące zarówno czynnik wewnętrzny jak i zewnętrzny.
Do pierwszego z nich zaliczają się:
działania przyczyniające się do zachowania niezawodności i pewności dostaw;
spełnianie wymogów ochrony środowiska; zróżnicowanie i zrównoważenie krajowego
bilansu paliwowego;
zdywersyfikowanie źródeł oraz kierunków dostaw surowców;
zapewnienie sprawnego systemu wytwórczego, wydobywczego oraz przesyłu,
dystrybucji i transportu paliw i energii;
zapewnienie ciągłości dostaw gwarantujących bezpieczeństwo odbiorcom końcowym;
opracowanie planów zaopatrzenia gmin w energię elektryczną, gaz, ciepło i wodę,
spójnymi z wojewódzkimi i krajowymi planami;
konkurencyjność ekonomiczna sektora energetycznego
