Odpowiedź :
Gra językowa w wierszu Tadeusza Różewicza zatytułowanym "Na odejście poety i pociągu osobowego" polega na porównaniu śmierci poety z prozaicznym odjazdem pociągu osobowego.
Wydany w 1968 roku wierszu "Na odejście poety i pociągu osobowego" jest pesymistyczny, krytykuje porażkę wyznawanych wcześniej wartości. Przyczyn wymowy utworu można szukać w wydarzeniach II Wojny Światowej. Podmiot liryczny, opisując koniec tytułowego poety, pozbawia śmierć patosu. Brak rozpaczy bliskich, strachu i tęsknoty. Wcześniej popularny artysta, zdaje się odchodzić w ciszy, zapomniany. Jego twórczość nie staje się jego dziedzictwem, zaś umiera razem z nim, pozostawiając świat bez poezji.