Na podstawie dziejów rodu Labdakidów wyjaśnij czym dla starożytnych Greków było przeznaczenie.

Śmierć z ręki syna – taki los przepowiedziała wyrocznia Lajosowi z rodu Labdakidów, królowi Teb.
Kiedy król doczekał się syna, kazał go okaleczyć (przekłuto mu pięty żelaznymi kolcami) i pozostawić w górach.
Potomkiem króla zaopiekował się górski pasterz, który oddał go władcy Koryntu.
Edyp (bo tak nazwano chłopca) nie wiedział o swoim prawdziwym pochodzeniu.
Zabójstwo ojca i ślub z matką – taki los przepowiedziała wyrocznia dorosłemu Edypowi.
Edyp, chcąc uniknąć okrutnego przeznaczenia, opuścił Korynt, miejsce, gdzie się wychował i dorósł.
Losu nie da się jednak oszukać. Edyp napotkał w czasie podróży człowieka, z którym wdał się w bójkę. Zabił go. Był to Lajos – jego prawdziwy ojciec.
Edyp dotarł do Teb. Nie wiedział, że tu się właśnie urodził. Pomógł wyzwolić Teby od okrutnego sfinksa. W nagrodę otrzymał władzę, królestwo i królową Jokastę (swoją matkę!) za żonę.
Nad królestwem i czwórką dzieci Edypa i Jokasty zebrały się czarne chmury, zaczęły przydarzać się nieszczęścia. Wieszcz Terezjasz wyjaśnił przyczyny klątwy – to Edyp ją sprowadził, zabijając ojca i żyjąc w grzesznym związku ze swoja matką.
Wieść o wypełnieniu się przeznaczenia Edypa przyniosła kolejne nieszczęścia – Edyp wykuł sobie oczy z rozpaczy, Jokasta popełniła samobójstwo.
Po śmierci rodziców rządy w Tebach przejmowały ich dzieci. Klątwa jednak dosięgła także ich – wszyscy zginęli.

Starożytni Grecy wierzyli, że:

o życiu ludzi decyduje przeznaczenie;
życie człowieka przebiega według ustalonego scenariusza, który napisał los, przeznaczenie, nie da się tego uniknąć ani zmienić, nawet bogowie nie mogą odwrócić przeznaczenia człowieka;
sprawcami przeznaczenia są bogowie (ich plany, zarządzenia) oraz wyrocznia (jej przepowiednie);
fatum, przeznaczenie dotyczy z reguły nieszczęścia.

Przeznaczenie – los, fatum, konieczność, od której nie da się uciec.