Odpowiedź:
Cud nad Wisłą - była to operacja wojskowa stoczona w dniach 13–25 sierpnia 1920 roku pomiędzy oddziałami radzieckiej Armii Czerwonej a armiami Wojska Polskiego, zgrupowanym nad Wisłą. Był to przełomowy moment dla strony polskiej, która od czasu zakończenia ofensywy na Kijów, została zmuszona przez wojska radzieckie do chaotycznego odwrotu na zachód. Na przełomie lipca i sierpnia 1920 roku sytuacja wojsk polskich stawała się krytyczna. Niepowodzeniem zakończyła się próba powstrzymania ofensywy sił bolszewickich na linii Bugu. Z początkiem sierpnia oddano twierdzę Brześć, a Armia Czerwona uzyskała otwartą drogę na Warszawę. Siły polskie wydawały się bliskie rozpadu, a obserwatorzy przewidywali decydujące zwycięstwo radzieckie. 6 sierpnia oddziały polskie otrzymały rozkaz cofnięcia się ku Wiśle celem przegrupowania sił, przygotowania kontruderzenia i zorganizowania obrony stolicy. Generał Józef Haller formował Armię Ochotniczą, a stanowisko Wojskowego Gubernatora Warszawy objął generał Franciszek Latinik. Decydujący cios armiom radzieckim zadała grupa uderzeniowa Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego, wyprowadzając 16 sierpnia kontruderzenie znad Wieprza, przełamując front pod Kockiem i Cycowem, a następnie wychodząc na tyły wojsk radzieckich, które atakowały Warszawę. Działania wojsk polskich wymusiły niezorganizowane cofanie się Armii Czerwonej na wschód. Armia Czerwona poniosła znaczne straty. Od tego momentu przez kolejne tygodnie Wojsko Polskie pozostawało w permanentnej ofensywie. Siły polskie przeszły do działań pościgowych, odnosząc kolejne zwycięstwa.
Polskie Siły:
113–123 tyś żołnierzy, 500 dział, 1780 karabinów maszynowych, 2 eskadry samolotów
Straty:
4,5 tys. poległych, 22 tys. rannych, 10 tys. zaginionych
Siły Armii Czerwonej:
104–114 tyś żołnierzy, 600 dział, 2450 karabinów maszynowych
Straty:
25 tys. poległych, 65 tys. jeńców
Wyjaśnienie:
Zródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_Warszawska
Powodzenia
