Emilia Plater i Julian Konstanty Ordon (postacie autentyczne)) obydwoje zasłużyli się dla Ojczyzny dowodząc jednostkami polskimi w czasie powstania listopadowego.
W przypadku „Śmierci Pułkownika” Plater zginęła od ran odniesionych w walce, na polu bitwy, po czym została zaniesiona do chatki leśnika, gdzie wszyscy mogli ją „pożegnać”. Natomiast w „Reducie Ordona” bohater jako heroiczny obrońca reduty na warszawskiej Woli, wybrał śmierć i wysadzenie baterii artyleryjskiej zamiast poddania jej wrogom. W rzeczywistości jednak nie zginął. Był ranny, ale udało mu się wymknąć, a po upadku powstania emigrował do Wielkiej Brytanii, poźniejn popełnił samobójstwo we Florencji w 1889 roku.
