Żeby uzasadnić swój wybór trzeba znać życiorys świętego. przeważnie wybiera się patrona że względu na to czyim jest opiekunem np. Cecylia jest patronką śpiewaków etc. albo zachwyca nas jego postawa, czy inne powiązania.
Diana Andalo jest bodaj jedyną błogosławioną noszącą to imię. Córka zamożnego obywatela Bolonii, rychło zetknęła się z pierwszymi dominikanami. Być może, iż ona też wpłynęła na swego dziadka, Piotra z Lovello, by ułatwił im osiedlenie się w jej rodzinnym mieście. W każdym razie w r. 1219 spotyka się ze św. Dominikiem, poddaje się jego kierownictwu duchowemu i na jego ręce składa -profesję-. Chodziło tu zapewne o ślub wstąpienia do zakonu. Ale zamiary te natrafiły na opory: rodzina siłą zagradza Dianie drogę wiodącą do życia zakonnego, natomiast miejscowy biskup nie chce się zgodzić na założenie w mieście nowego klasztoru. Dopiero w r. 1223, za rządów następnego generała zakonu, Diana doczekała się spełnienia pragnień i wraz z kilkoma towarzyszkami oraz zakonnicami przybyłymi z Rzymu założyła nowy dom zakonny. Zachowały się listy Jordana z Saksonii do Diany, dotyczące kierownictwa duchownego. Są one pomnikiem pierwotnej duchowości dominikańskiej. Jednym z pierwszych dojrzałych jej owoców była właśnie sama Diana. Zmarła w r. 1236, a beatyfikował ją dopiero Leon XIII (1891). Martyrologium dominikańskie czci jej pamięć 9 czerwca, natomiast nowe Martyrologium Rzymskie przewiduje dzień następny. Wspomnienie obejmuje zazwyczaj dwie inne zakonnice z założonego przez Dianę klasztoru: Cecylię i Amatę
Trudno jest tutaj dokonać precyzyjnej odpowiedzi, bo nie wiemy na temat św. Diany tyle co np. o świętym Piotrze, Marii czy np. św Faustynie, Filomenie, Łucji. Ale w całym tym fragmencie, jak w przypadku wielu innych świętych zakonników m.in. św. Stanisława, św Diana była wytrwała, nie dała za wygraną i ciągle dążyła do tego aby wstąpić do zakonu. ("ciągnęło" ja do życia zakonnego i do Chrystusa)
Zawsze coś lepszego niż "Bo to imię mi się podoba", a świadomość o świętym patronie jakas jest.
