DZIECIŃSTWO:
Fryderyk Chopin (1810-1849) urodził się w Żelazowej Woli, niedaleko Warszawy.
Był synem nauczyciela Mikołaja Chopina pochodzącego z Francji i polskiej szlachcianki Justyny z Krzyżanowskich. Jego mama i starsza siostra
Ludwika grały na fortepianie. Szybko się okazało, że Fryderyk
jest utalentowany muzycznie. Pierwsze kroki w nauce gry na fortepianie kompozytor stawiał pod okiem matki.
Od szóstego roku życia pobierał lekcje u swojego pierwszego nauczyciela, Wojciecha Żywnego. Kiedy miał siedem lat, ukazał się drukiem jego Polonez g-moll.
Rok później odbył się pierwszy publiczny koncert Fryderyka. Wydarzenie to zgromadziło największe ówczesne sławy Warszawy.
MŁODOŚĆ:
Fryderyk Chopin skończył liceum w Warszawie, a następnie studiował w Szkole Głównej Muzyki, gdzie był uczniem Józefa Elsnera. Kolejne lata upłynęły na nauce i wielu koncertach. Z powodu słabego zdrowia regularnie spędzał wakacje na dworze ks. Antoniego Radziwiła w Szafarni u bywał u przyjaciół mieszkających w Dusznikach. Z pasją chłonął ludowe zwyczaje, obrzędy, a zwłaszcza muzykę. W 1826 roku rozpoczął studia w Szkole Głównej Muzyki przy Uniwersytecie Warszawskim. Jest to czas kiedy powstają jego pierwsze poważne utwory: „Wariacja B-dur” oraz „Sonata c-moll”, które otworzyły mu drogę na sale koncertowe Europy
