Fale elektromagnetyczne to zachodzące w przestrzeni zmiany pola elektrycznego i magnetycznego. Szybkość rozchodzenia się fali elektromagnetycznej jest równa szybkości światła 3 · 10⁸ m/s.
Podstawowa różnica między falami mechanicznymi, a falami elektromagnetycznymi polega na tym, że do rozchodzenia się fal mechanicznych (np. dźwięku) potrzebny jest ośrodek materialny, natomiast fale elektromagnetyczne nie wymagają obecności ośrodka i mogą rozchodzić się również w próżni.
Widmo fal elektromagnetycznych nie jest ograniczone od dołu ani od góry, a poszczególne zakresy zachodzą na siebie. Fale o najmniejszych częstotliwościach to fale radiowe, a fale o największych częstotliwościach to promieniowanie gamma. Promieniowanie elektromagnetyczne o długościach fali zawierających się w zakresie czułości oka ludzkiego, a więc od 0,38 μm do 0,76 μm nazywa się światłem. Najkrótsze fale świetlne oko rejestruje jako fiolet, najdłuższe jako czerwień.
Fale krótsze od widzialnych to promieniowanie nadfioletowe, dłuższe od widzialnych - promieniowanie podczerwone.
Promieniowanie elektromagnetyczne o długościach fal mniejszych od nadfioletu wykryte zostało przez Roentgena i nazwane promieniami Roentgena (promienie X). Przenikają one przez ciała nieprzeźroczyste, ulegają dyfrakcji i interferencji.
Ich zastosowanie to:
- medycyna - otrzymywanie obrazu organów wewnetrznych,
- biologia - badania histologiczne,
- technika - badanie jakości materiałów (defektoskopia rentgenowska).
- krystalografia.
Jest to promieniowanie szkodliwe dla zdrowia.
Falami elektromagnetycznymi o długościach mniejszych niż promieniowanir X są promieniowanie gamma γ. Uzyskuje się je podczas naturalnych lub sztucznych przemian jądrowych oraz w wyniku zderzeń cząstek naładowanych. Jest to promieniowanie łatwo przenikające przez większość ciał. Ich zatosowanie to:
- medycyna - zwalczanie nowotworów (bomba kobaltowa).
