Odpowiedź:
Polska była w chwili wybuchu II wojny światowej największym skupiskiem Żydów w Europie. Według danych ostatniego przedwojennego powszechnego spisu ludności z 1931 r. 3 130 581 obywateli polskich zadeklarowało swą przynależność do wyznania mojżeszowego.
Na podstawie szacunkowej oceny przyrostu naturalnego ludności żydowskiej w Polsce w latach 1931–1939 przyjmuje się (przy uwzględnieniu zjawiska emigracji Żydów z Polski w tym okresie), że liczba obywateli polskich – Żydów w dniu 1 września 1939 r. wynosiła 3 474 000.
Wobec zagrożenia Polski przez Trzecią Rzeszę Żydzi polscy zachowywali się ze zrozumiałą lojalnością i ofiarnością. Udział Żydów powołanych w 1939 do armii polskiej oceniany jest na ponad 100 tys. Wielu z nich poległo we wrześniu 1939 w polu, a ok. 60 tys. dostało się do niewoli niemieckiej. Oficerowie przetrwali na ogół w oficerskich obozach jeńców. Tragiczny los natomiast spotkał większość podoficerów i żołnierzy, którzy zostali z niewoli celowo zwolnieni, aby osadzić ich „normalnie” w gettach, a następnie wymordować.
Wyjaśnienie:
