Sytuacja polityczna i militarna na Bliskim Wschodzie po II wojnie światowej.
Palestyna była przez wieki zamieszkiwana przez Arabów. W XIX wieku zyskała na popularności idea syjonizmu, uznająca potrzebę utworzenia państwa żydowskiego własnie w Palestynie.
Po II wojnie światowej, w 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych podjęło decyzję o dokonaniu podziału Palestyny między Arabów i Żydów. Rok później Żydzi proklamowali powstanie państwa Izrael. Arabowie ostro się temu sprzeciwili, co doprowadziło do wybuchu tzw. wojny o niepodległość Izraela (1948-1949). Izrael z tej potyczki wyszedł zwycięsko, zaś Arabowie zostali wyrzuceni z terenów zajętych przez Izrael.
Konflikty nie ograniczały się do Bliskiego Wschodu, lecz weszły już na arenę międzynarodową. Izrael był popierany przez Stany Zjednoczone, zaś Arabowie przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i kraje bloku wschodniego.
W 1964 roku Palestyńczycy utworzyli Organizację Wyzwolenia Palestyny z Jassirem Arafatem na czele, której celem była działalność terrorystyczna skierowana przeciwko Żydom.
5 czerwca 1967 r. wybuchła tzw. wojna sześciodniowa. Izrael uderzył na Egipt, Syrię i Jordanię, zajmując wzgórza Golan, Zachodni Brzeg oraz Synaj.
Terroryzm i ataki świata arabskiego przeciwko Żydom trwają nieustannie do dziś.
Bliski Wschód - obszar między Turcją od północy, Jemenem na południu, Libią od zachodu i Iranem od wschodu. Miejsce konfliktów arabsko-izraelskich.