Choćby urząd konsula nie był zastrzeżony dla rodzin patrycjuszowskich, z przechowywanych zapisów odczytujemy, że na przykład między rokiem 485 i 445 przed Chrystusem dziewięćdziesiąt procent konsulatów przypadło patrycjuszom. Po obaleniu monarchii, do czego patrycjusze na pewno wielce się przyczynili, starali się oni o umocnienie swojej wyższości nad plebejuszami. Jeśli nie przez prawo, to przynajmniej przez obyczaj plebejusze byli odtrącani od możności sprawowania wysokich urzędów. Wielu z nich uprawiało ziemię, a ziemi mieli za mało. Często byli obciążeni długami. Pracy rzemieślniczej i owocom z handlu przeszkadzała niemal stała wojna. Ci jednak nieliczni plebejusze, którzy zdołali się dorobić, rozpoczęli walkę o swoje miejsce w państwie