Odpowiedź:Sokrates z Aten (469-399 p.n.e.), sceptyk (zachowujący dystans wobec wszystkich zjawisk), sofista (człowiek mądry), nauczyciel Platona, Pyrrona. Mówił o świecie idei, z których najważniejsze jest dobro, o czterech podstawowych cnotach: mądrości, męstwie, umiarkowaniu i sprawiedliwości. Autor słynnego zdania: „Jedno wiem, że nic nie wiem”, mistrz dyskusji.
Arystoteles (384-322 p.n.e.), uczeń Platona, wielki mistrz filozofii europejskiego i arabskiego średniowiecza. Jeszcze za życia Platona wystąpił przeciw niemu. Rozwinął logikę, świat według niego jest wieczny i w nim odbywa się proces przyczynowo i celowo powiązanych zdarzeń. Założył szkołę filozoficzną w Atenach, zapoczątkował empiryczne (doświadczalne) metody badań przyrodopoznawczych, stworzył naukę o państwie.
Platon (427-347 p.n.e.), uczeń Sokratesa, twórca niezwykle oryginalnej i fascynującej filozofii, która pozostała żywa aż do dzisiaj. Nauczał w gaju Akademosa (powstała od tego nazwa Akademii). Badał idee i cienie idei, uznawał świat zjawisk za względny. Reprezentował kierunek filozoficzny zwany idealizmem. Jego idealizm obiektywny zyskał miano platonizmu. Stworzył utopijną teorię ustroju państwa totalitarnego (ściśle wyznaczającego funkcje społeczeństwa). Słynnym pojęciem pochodzącym od Platona jest „jaskinia platońska” (ma udowadniać pogląd filozofa o istocie bytu). Jego słynne dzieło ta “Obrona Sokratesa”, „Uczta”, a także dialogi filozoficzne.
Wyjaśnienie:
Nie wiem czy o to ci chodziło, ale myślę że coś z tego wyskubiesz mam nadzieję, że pomogłem.
