- epitety: „miasto niestare”, „akacjowym gajem”, „starym obyczajem”, „talerz modry”, „morską zatoką”, „mgły niebieskiej”, „zamek (...) cudny“, „białą pianą“, „pięknych miast“,
„okrągłych dachach“,
- metafory: „z chmurki wiszą deszczu struny”, „to, co krainę białą pianą dzieli, to Alpy”, „mgły niebieskiej chwieje się równina”, „w słońca żółtego kąpieli”
- porównania: „cień ucieka, jakby biegł naprawdę”, „Italia leży niby talerz modry”
- personifikacje: „Paryż chce wieży towarzyszyć krokom”, „ inne miasta Paryżowi wtórzą”
- ożywienie: „promień równiny dotyka“, „cień ucieka“,
Miejsca wskazane przez ojca to stolice państw europejskich : Warszawa - Polski, Praga - Czech, Rzym - Włoch i Paryż - Francji. Poeta w wierszu stosuje liczne środki poetyckie dla ukazania uroku tych miejsc.
