Odpowiedź:
Leśmian jest mistrzem w tworzeniu przestrzeni. Zauważ, że i tutaj wyczarowuje jedną po drugiej: najpierw jest pustkowie, a na tym pustkowiu powstaje „dom Czarnolaski”. Zapełnia się drobiazgami: sprzęty, kwiaty, donice… Ale wiemy, że obok tętni kosmos, bo Bóg mówi, że idzie poukładać do snu gwiazdy. Drzwi oddzielają materialną, zwykłą podłogę, stół od jakiejś przestrzeni, w których zawieszone są gwiazdy i grają barwy, bo „świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie”. Ale nic materialnego tam nie ma. Donice i gwiazdy. Podłoga, ściana – i złoto świtu. Te przestrzenie: ziemska i nieziemska zestawione są na prawach kontrastu. Nie ma dwóch zdań: ta boska jest piękniejsza. Ale my i tak wolimy swoje donice…
Wyjaśnienie:
