Liryki Sępa Szarzyńskiego należą do poezji metafizycznej, czyli takiej, która porusza temat sensu i celu życia człowieka, łącząc refleksję filozoficzną z tematyką religijną oraz wątkami dotyczącymi erotyki, zmysłów.
O wojnie naszej, ....
- obraz człowieka: bezbronny i wątły, niedoskonały, rozdarty na pół, w którym ścierają się dwa światy. Szatan kusi go grzechem, któremu ulega, a z drugiej strony człowiek pragnie być godny miłości Boga. Tylko Bóg może mu pomóc.
Użyte środki stylistyczne:
* przenośnia: „Byt nasz podniebny“
* epitety: „srogi (...) Hetman“, „straszliwym boju"
* antyteza: „Pokój – szczęśliwość, ale bojowanie"
* wyliczenie: „Królu powszechny, prawdziwy Pokoju (...)"
„O nietrwałej miłości rzeczy...“
gatunek: sonet francuski (trzy zwrotki czterowersowe, rymy okalające i krzyżowe: abba abba cdcd ee.
* oksymoron: „nędzna pociecha”
* pytanie retoryczne: „I mógł mieć serce, i trwóg sie warować?"
* inwrsja: „Miłość jest własny bieg bycia naszego"
* wyliczenie: „Złoto, sceptr, sława, rozkosz i stworzone/ Piękne oblicze"
Motywy:
świat doczesny: to ciągła walka między dobrem a złem, cnotą a grzechem
człowiek: uwielbia rzeczy doczesne mimo, że zdaje sobie sprawę z ich ulotności
miłość: uczucie zmienne i ulotne, płynące z niej szczęście jest złudne, z czasem nieuchronnie przemija.
Bóg: jest wieczny, nie przemija jak wszystkie dobra doczesne. Bóg daje człowiekowi nieśmiertelność, w zamian za dobre i cnotliwe życie na ziemi.
