W Pythonie są trzy struktury danych, które są sekwencjami, tzn. przechowują dane w postaci uporządkowanych szeregów wartości. Uporządkowane, tzn. takie, w których każda wartość jest na określonej pozycji. Dzięki temu możesz odwołać się do pojedynczej wartości w sekwencji używając numeru jej pozycji, czyli indeksu. 
Indeks elementu sekwencji podaje się w nawiasach kwadratowych po samej sekwencji lub po nazwie zmiennej, która na tę sekwencję wskazuje, np.:

x = "ABCDE"
print( x[2] )

C


Jak widzisz łańcuchy znaków są sekwencjami - składają się bowiem z uporządkowanego szeregu znaków, z których każdy ma swoją określoną pozycję. Elementy w sekwencjach numerowane są od 0 (zera), zatem element o indeksie 2 jest tak naprawdę trzecim elementem sekwencji. Dlatego w przykładzie x[2] to litera C. Ogólnie wygląda to tak:

Elementy możesz także numerować od prawej strony, używając ujemnych indeksów, tak jak na ilustracji powyżej, np.:

 x = "ABCDE"
print( x[-1] )

E


​W tym rozdziale przyjrzymy się właśnie łańcuchom. Większość działań, które tu poznasz będzie działać tak samo na kolejnych typach sekwencji, które wprowadzimy w kolejnych rozdziałach. 

Zadanie:

używając indeksowania (czyli podając numer elementu łańcucha w nawiasach kwadratowych), wyświetl drugi element łańcucha przypisanego do zmiennej name.

​