Odpowiedź :
Odpowiedź:
Część jednostek wojskowych odrodzonego państwa polskiego w maju 1926 roku zbuntowała
się przeciw legalnemu rządowi, podporządkowała się Józefowi Piłsudskiemu i pomogła mu
opanować władzę w państwie. Fakt ten stanowi waŜną cezurę w rozwoju odrodzonego po latach
niewoli państwa polskiego. Stanowił on przedmiot wielu dyskusji i polemik naukowych1
. Mimo
upływu wielu lat geneza i znaczenie tego wydarzenia nie zostało w pełni zbadane. Wśród
historyków występowały róŜnice zdań na temat czy np. genezy przewrotu naleŜy się dopatrywać w
inspiracji pochodzącej z zewnątrz czy teŜ był on wyłącznie wynikiem procesów wewnętrznych, czy
był on poprzedzony zorganizowanym spiskiem, czy teŜ miał spontaniczny charakter; spowodowałreorientację w polityce zagranicznej i wewnętrznej kraju, czy teŜ ograniczył się do spraw
wewnętrznych; spowodował obalenie demokracji parlamentarnej i przekształcenie Polski w
państwo dyktatury faszystowskiej czy tylko w państwo autorytarne.
Odbudowane po 123 latach rozbiorów niepodległe państwo polskie było państwem
burŜuazyjnym. Władza znajdowała się w ręku klas posiadających tj. głównie burŜuazji miejskiej i
obszarnictwa.
W sensie społecznym podział był mało ostry. BurŜuazja wielkoprzemysłowa była nieliczna.
Podobnie wielkoprzemysłowa klasa robotnicza z rodzinami skupiała zaledwie 1,4 mln osób, tj. 5%
ogółu ludności i 38% ogółu robotników. Około 71% ludności mieszkało na wsi. Jednak 46% ogółu
obszaru ziemi uprawnej znajdowało się w ręku 18 tys. rodzin obszarniczych. Reszta ziemi dzieliła
się między róŜne kategorie chłopów. Na wsi występowało duŜe przeludnienie. W sensie
społecznym w Polsce tego okresu dominowało drobnomieszczaństwo tj. liczne rzesze drobnych
chłopów, rzemieślników, kupców.
BurŜuazja była niejednolita narodowo. DuŜy odsetek klas posiadających stanowili
przedstawiciele ludności niemieckiej (głównie na Górnym Śląsku i na Pomorzu) oraz Ŝydowskiej.
Wśród robotników dominowali robotnicy rolni i robotnicy małych zakładów przemysłowych.
Do 1926 r. w Polsce występowały teŜ znaczne róŜnice regionalne, czy jak wówczas mówiono
międzydzielnicowe. RóŜnice te powstały historycznie i obejmowały stosunki gospodarcze,
prawno-administracyjne i społeczno-polityczne. Na tym tle kształtowały się tendencje
lokalno-patriotyczne a nawet odśrodkowo-separatystyczne. Reprezentowały je z jednej strony
mniejszości narodowe, a z drugiej róŜne grupy burŜuazji polskiej konkurującej ze sobą w walce o
wpływy i władzę państwową
Społeczeństwo polskie było bardzo zdezintegrowane politycznie. W 1926 r. występowało w
Polsce 60 róŜnych partii i stronnictw politycznych. Dominującą rolę odgrywało jednak kilka
zwalczających się obozów politycznych. Państwo było słabe ekonomicznie i politycznie. Rozwój
jego ograniczały nie tylko sprzeczności wewnętrzne ale równieŜ trudności zewnętrzne. polska
odczuwała stałe zagroŜenie ze strony imperializmu niemieckiego, który nie chciał pogodzić się z
utratą dawnych zdobyczy pruskich na wschodzie
Wyjaśnienie: