Odpowiedź:
Wprowadzenie. Znaczenie szczęścia
w życiu jednostki i społeczeństwa
Na pytanie, czy szczęście jest ważne, uzyskujemy różne odpowiedzi w zależności od definicji samego pojęcia oraz wybranej koncepcji teoretycznej.
Moje stanowisko zbliża się do opinii badaczy, którzy uważają, że szczęście
jest istotną kwestią w ludzkim życiu, wartą naukowego poznania (Bartram
2011: 15).
Interdyscyplinarność podjętej problematyki
Szczęście od zawsze było przedmiotem dążeń zwykłych ludzi, a od ponad dwóch tysięcy lat intryguje przedstawicieli nauk społecznych (przede
wszystkim filozofów oraz teologów), a także twórców kultury (m.in. poetów, pisarzy, muzyków, twórców filmowych). Łącznie z pojęciem dobrostanu szczęście stało się też przedmiotem badań ekonomistów, psychologów, antropologów, kulturoznawców oraz socjologów i pedagogów. Każda
z nauk proponuje własne definicje oraz kształtuje określone koncepcje
szczęścia i dobrostanu społecznego. Psychologowie postrzegają szczęście
jako kwestię osobowości (Argyle 2004a, Czapiński 1992), biolodzy skupiają się na procesach neurofizjologicznych, filozofowie analizują szczęście
w kontekście moralności (Tatarkiewicz 1979). Antropologia zajmuje się
kulturowym kontekstem szczęścia i dobrostanu (Wikan 2012). Pedagogika
zwraca uwagę na wychowanie człowieka szczęśliwego (Majewska-Opiełka
2006) oraz stworzenie warunków do jak najlepszego rozwoju jednostki.
Historia przedstawia różne szczęśliwe i nieszczęśliwe dla ludzkości okresy.
Dzieje szczęścia opisywali m.in. Władysław Tatarkiewicz, André Comte-
-Sponville, Jean Delumeau, Arlette Farge. Socjologowie rozpatrują szczęścia.
