Odpowiedź:
Przyjmuje się, że w XVI wieku za magnata uchodził właściciel przynajmniej 20 wsi, a w następnym stuleciu – 50 wsi. Podstawę każdej wielkiej fortuny stanowiły dobra dziedziczne. Oprócz tego wszyscy szlachcice należący do tej warstwy społecznej dzierżawili królewszczyzny niegrodowe (tzw. tenuty), których kumulacja nie była ograniczona prawem, w przeciwieństwie do starostw grodowych. Dodatkowo magnaci piastowali urzędy senatorskie, nie zawsze jednak te najwyższe. Przykładowo Bogusław Radziwiłł był „tylko” koniuszym litewskim, a niewątpliwie należał do najpotężniejszych magnatów na Litwie w okresie rządów Jana Kazimierza.
