W niedzielę 5 stycznia [1919] o godzinie 7:00 rano porucznik Cyms, otrzymawszy w nocy od komendanta Straży Ludowej Eckerta dokładne dane o rozlokowaniu sił niemieckich, trzema kolumnami uderzył na Inowrocław. Do godziny 10:00 zdobyto większą część miasta. Niemcy, obwarowani w koszarach czerwony i na dworcu, nie poddawali się, krwawo odpierając ataki. Do godziny 1 po południu wrzała bezskuteczna bitwa. Celem uniknięcia ofiar, powstańcy przystąpili do oblegania koszar, wstrzymując dopływ światła i wody. Pozbawienie łączność Niemcy wywiesili wreszcie białą chorągiew. Sporządzono warunki kapitulacji i pod eskortą odstawiono rozbrojonych do Złotnik. Inowrocław został oswobodzony, stając się ośrodkiem zbrojenia nowych sił formowanych pod nazwą 1 Pułk Grenadierów Kujawskich […] Zapał, jakim promieniował cały powstańczy ruch w Wielkopolsce, był również udziałem patriotycznych Polek. Przykładem tego były Polki z Inowrocławia, które na wieść o mającym nastąpić ataku na miasto, […] w ciągu jednej nocy zorganizowały akcję odżywiania walczących […] Jakże zdumiony był żołnierz, gdy w czasie zupełnego zapomnienia o wszystkim, pomimo kul i niebezpieczeństwa, docierały do niego panie ze stacji żywnościowej, pokrzepiając słowem i chlebem. Ten jeden dzień działalności szeregach walczących zapisany został jako najpiękniejsza karta wspomnień z walki o wolność Inowrocławia.
to co jest pogrubione jest odpowiedzią
liczę na najjj♡