Sonety krymskie” powstały w następstwie wycieczki, jaką odbył Mickiewicz z Odessy w okolice Jałty i inne części Krymu. Splatają się w nich obrazy nietypowej przyrody z opisem przeżyć wewnętrznych bohatera – Pielgrzyma. Wspaniałe, wysokie góry schodzące do samego morza, bezkresne stepy, orientalna architektura – wszystko to znalazło odbicie w cyklu 18 utworów. Każdy z nich został poświęcony krymskim pejzażom. Stepy akermańskie” – równinom nad Dniestrem, „Burza” – żywiołowi morza, „Ruiny zamku w Bałakawie” – odchodzącej w przeszłość architekturze. Każdy z sonetów odznacza się najwyższymi walorami artystycznymi, zachwyca plastycznością, sugestywnością opisów i zarazem umiejętnością budowania nastroju.
Sonet jest formą starą, wykształconą przez Włochów w XIII w. Jest to czternastowersowy utwór podzielony na cztery strofy (tetrastychy) o powtarzającym się układzie rymów. Najczęściej pierwsze strofy sonetu mają charakter liryki opisowej, zaś w końcówce utworu wyraźnie objawia się postać podmiotu lirycznego. Sprawia to wrażenie, że podmiot liryczny coraz bardziej angażuje się w wypowiedź, że jest ona coraz bardziej precyzyjna i coraz głębsza. Cykl, skonstruowany w oparciu o podobieństwo tematów i motywów oraz paralelizmy (pejzażu, wrażeń, refleksji), nawiązuje do tradycji poematu opisowo-podróżniczego. Dzięki zastosowaniu klasycznego gatunku – sonetu, Mickiewicz mógł uzyskać szczególną formę ekspresji poetyckiej.
Orientalizm to inaczej zainteresowanie światem Bliskiego i Środkowego Wschodu. Twórcy romantyczni zachwycali się kulturą i tradycją arabską, perską, japońską i chińską. Świat ten urzekał tajemniczością i barwnością, pozwalał uciec od smutnej rzeczywistości. Orientalizm przejawiał się w opisach egzotycznych krajobrazów, w akcji umieszczonej np. w haremie tureckiego baszy, w opisach wschodnich obyczajów. Jest to pewna tajemniczość, świadomość egzystencji wyższej istoty, a także – co bardzo istotne - położenie wielkiego nacisku na rolę samej Jest to owa niezbadana, pełna żywiołowości natura, widziana przez romantyków „jako byt pierwotny, jako twór tajemniczy, uduchowiony, wiecznie żywy”. Często służył jako maska, ukrywająca właściwe treści przed cenzurą.
Istotną cechą "Sonetów krymskich", a co za tym idzie opisów przyrody w nich zawartych jest właśnie orientalizm, przejawiający się poprzez niezwykle ozdobny styl oraz istnienie wschodniego bohatera- Mirzy. Świadczy o tym chociażby fakt, że Mickiewicz nie używa w sonetach nazw kolorów, ale zastępuje je nazwami klejnotów i metali szlachetnych ("rubinowe morwy", "złote ananasy"- sonet "Pielgrzym"). Jednocześnie stawia on zdecydowanie wyżej zachowane w pamięci obrazy litewskiej przyrody. Aby podkreślić niebywały kunszt i orientalizm sonetów przeanalizuję kilka wybranych utworów.
