1.Przeczytaj wiersz. Wypisz z niego: dwa epitety (określenie rzeczownika np, drzewo czarne, personifikację inaczej uosobienie (nadanie cech ludzkich) , apostrofę (zwrot do adresata), powtórzenie (dwa te same wyrazy obok siebie)
Danuta Wawiłow Drzewo Stoi czarne drzewo w jesiennym ogrodzie. Patrzę na nie co dzień. Latem miało drzewo zieloną koronę, na ramionach ptaki żółte i czerwone. Ręce wyciągało, nieba dosięgało, i śmiało się, śmiało... Teraz stoi smutne, chłoszcze je ulewa. Żal mi tego drzewa... Odleciały ptaki tam gdzie nie ma zimy. Odleciały liście za nimi, za nimi. Odleciały kwiaty, porwał je ze sobą wicher lodowaty. Żal mi tego drzewa. Teraz stoi smutne, nikt mu nie zaśpiewa. Pobiegnę do niego, wdrapię się na gałąź i będę mu śpiewał, a drzewo, a drzewo będzie mnie słuchało. Zaśnij, drzewo, zaśnij, jutro będzie jaśniej, jutro będzie ładniej, śnieg na ziemię spadnie. Będziesz sobie spało, ubrane na biało, śniegiem otulone, a jak się obudzisz, znowu będziesz miało zieloną koronę.
