ma ktoś jakiś pomysł na prezentację z edb temat Łańcuch ratunkowy pilne

Resuscytacja Krążeniowo-Oddechowa jest niezwykle istotnym zespołem czynności w ratownictwie. Polega na przywróceniu podstawowych czynności życiowych poszkodowanego, u którego nastąpiło zatrzymanie krążenia. RKO błędnie nazywane jest reanimacją, którą wykonują specjaliści przy użyciu m.in. środków farmakologicznych, a działania te mają przywrócić również wyższe czynności życiowe jak chociażby świadomość.

Niestety w naszej świadomości jest obraz wykonywania RKO przez biegnącą po plaży ratowniczkę, która wskakuje do wody do tonącego, ratuje go, a podczas holowania do brzegu wyciąga jeszcze jedną osobę. Następnie na brzegu uciska 3 razy klatkę piersiową, po czym poszkodowany mężczyzna wypluwa łyk wody, otwiera oczy i w ramach rewanżu za uratowanie życia proponuje spotkanie... Niestety rzeczywistość nie jest tak piękna. W praktyce tylko w niewielu przypadkach poprzez masaż serca sprawimy, że zacznie ono powtórnie samodzielnie pracować oraz poszkodowany zacznie samodzielnie oddychać. Poprzez uciskanie klatki piersiowej, a precyzyjniej serca, zastępujemy jego pracę pompując krew do komórek ciała. Dzięki oddechowi zastępczemu zaopatrujemy krew w tlen, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tkanek. Statystyczne "4 minuty" (w różnych przypadkach czas ten może być nieco dłuższy lub krótszy) decydują o zdrowiu większości poszkodowanych, u których nastąpiło zatrzymanie krążenia. Jest to przeciętny czas, po którym obumierają pozbawione tlenu komórki mózgu. Dlatego tak ważne jest wczesne podjęcie RKO, która o kilkadziesiąt procent zwiększa szanse poszkodowanego na przeżycie.

Według najnowszych wytycznych wielu organizacji europejskich dotyczących schematu RKO (które skierowane są do osób niezwiązanych z ratownictwem) nie jest konieczne wykonywanie oddechu zastępczego metodą np. metodą usta-usta. Jeżeli akcja serca zatrzymała się na skutek nagłego zatrzymania krążenia, to we krwi znajduje się jeszcze stosunkowo dużo tlenu, który powinien wystarczyć, dla podtrzymania prawidłowego funkcjonowania komórek. Uproszczenie to ma na celu skłonienie większej liczby świadków zdarzenia do podjęcia jakiegokolwiek działania. Wykonywanie sztucznego oddychania (szczególnie w sytuacji braku maseczki twarzowej) może być dla niektórych przeszkodą do podjęcia RKO. Jednakże w naszej rzeczywistości czas dojazdu wyspecjalizowanego zespołu ratunkowego jest z różnych względów dłuższy niż na zachodzie, stąd zalecane jest wykonywanie oddechu zastępczego.

Najprostszy schemat "ABC" pochodzi od pierwszych liter najważniejszych etapów RKO:

- Airway - udrożnienie dróg oddechowych,

- Breathing - oddech,

- Circulation - krążenie krwi.

Natomiast przedstawiony poniżej algorytm postępowania (zawierający "ABC" ) napisany na podstawie wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji. Ten nieskomplikowany i logiczny schemat jest niezwykle istotny w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia. Ponadto początkowe etapy to uniwersalne postępowanie z poszkodowanym z utratą przytomności.

Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dorosłych:

⦁ Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni

Sprawdź reakcję poszkodowanego (ryc.1): - delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj: „Czy wszystko w porządku?”

⦁

⦁ Jeżeli reaguje:

⦁ zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo

⦁ dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna

⦁ regularnie oceniaj jego stan

Jeżeli nie reaguje:

⦁ głośno zawołaj o pomoc

⦁ odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy (ryc.2):

⦁ umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe

⦁ opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych

⦁ Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem,

słuchem i dotykiem poszukaj prawidłowego oddechu :

⦁ oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej

⦁ nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych (ryc.3)

⦁ staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku

W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.

⦁

⦁ Jeżeli oddech jest prawidłowy:

⦁ ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej

⦁ wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie),

⦁ regularnie oceniaj oddech

⦁ Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:

wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:

⦁ uklęknij obok poszkodowanego

⦁ ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego

⦁ ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,

⦁ spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego (ryc.4)

nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka Ryc.4

⦁ pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4–5 cm (ryc.5)

⦁ po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka

⦁ powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s)

⦁ okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam

⦁

⦁ Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:

po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę

⦁ zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego

⦁ pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy

⦁ weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza

⦁ wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak Ryc.6 jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny (ryc.6)

⦁ utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa

⦁ jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych

następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej

⦁ kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2

⦁ przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności:

⦁ sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce

⦁ sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane

wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej

Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia RKO co 1–2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.

⦁ RKO ograniczona wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach:

⦁ jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej

⦁ jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uciśnięć/min

⦁ przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

⦁ Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:

⦁ przybędą wykwalifikowane służby medyczne

⦁ przejmą działania

⦁ poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać

⦁ ulegniesz wyczerpaniu

Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dzieci:

⦁ wykonaj 5 początkowych oddechów ratowniczych przed rozpoczęciem uciskania klatki piersiowej (sekwencja postępowania u dorosłych, patrz punkt 5b w algorytmie dorosłych)

⦁ jeżeli działasz sam, prowadź RKO przez minutę zanim udasz się po pomoc

⦁ uciskaj mostek na głębokość jednej trzeciej wymiaru przednio-tylnego klatki piersiowej

⦁ używaj do tego dwóch palców u niemowląt poniżej 1 roku życia

⦁ aby osiągnąć właściwa głębokość u dzieci powyżej 1 roku życia używaj jednej lub obu rąk

Pozycja boczna ustalona (bezpieczna)