Latarnik to książka H. Sienkiewicza. Szóstkowo wykazuje ona cechy noweli. Opowiada ona o losach Józefa Skawińskiego, który posiada ogromny bagaż doświadczeń i włóczy się po świecie. Józef to tytułowy Latarnik. Brał udział w wielu wojnach. Posiada wiele oznaczeń honorowych. Niestety jest wiecznym pechowcem. Przez całe życie szukał miejsca, w którym zazna spokoju. Noe udało mu się to, spotkała go ogromna liczba nieszczęść. Jego zakład kowalski spłonął a jego wspólnik w fabryce cygar okradł go. Jednak w Aspinwall była wolna posada dla latarnika, więc podjął się tej pracy. Żyło mu się tam świetnie, każdy dzień spędzony na latarni przynosił mu szczęście, dopóki nie dostał książki "Pan Tadeusz". Lektura tak go zaciekawiła, że zapomniał zaświecić latarni i doprowadziło to do rozbicia statku na płyciźnie. Został zwolniony.
Książka opowiada o autentycznym wydarzeniu. Nazwisko prawdziwego latarnika to Sielawa.
Akcja skupia się na Skawińskim. Sienkiewicz cudownie opisał człowieka, który czuje tęsknotę do ojczyzny. Książka jest niesamowicie wciągająca. Najciekawsza jej część to zakończenie.
W przeciwieństwie do moich rówieśników sądzę, że ta lektura jest bardzo dobrą pozycją literacką. Została w niej realistycznie przedstawiona problematyka emigracji. Myślę, że śmiało mogę polecić ją wszystkim.
