"Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje!" (Mt 6,9 BT)
Pierwsze słowa wskazują na naszego rozmówcę, Boga będącego w swej chwale w niebie. Mimo iż Jego imię jest potężne i święte, to chce On być blisko nas (por. Iz 57,15), nazywając siebie Ojcem naszym. Ma to rozwiać wszelkie przypuszczenia jakoby Bóg miałby być surowy i niedostępny.
"Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie." (Mt 6,10 BT)
Z tych słów tchnie nadzieja, którą - jak wierzę - żyje każdy chrześcijanin. Wiemy przecież, że jesteśmy na tej ziemi "przechodniami", a nasz cel jest w górze, gdzie Jezus obiecał przygotować nam mieszkanie. Ta nadzieja ma się objawiać w modlitwie, jak i w naszym życiu. Poddanie się woli Bożej zarówno w sprawach ziemskich jak i niebieskich to oddanie się w pewne ręce, pełne miłości, współczucia i sprawiedliwości. To właśnie wyrażamy w tym fragmencie modlitwy.
"Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;" (Mt 6,11 BT)
Chociaż napisane jest, że: "nie samym chlebem żyje człowiek..." (Mt 4,4; Pwt 8,3) to Ojciec nasz wie, jak ważne jest abyśmy mieli co do ust włożyć. Od Boga otrzymujemy wszystko co jest nam niezbędne, i do Niego powinniśmy wołać aby nadal dawał nam chleb powszedni, i zarazem dziękować mu za niego.
"i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili;" (Mt 6,12 BT)
Nasze przewinienia są tym co najbardziej ciążą nam na sercu. Chcemy się od nich uwolnić, kiedy popełniliśmy grzech. Z tym ciężarem mamy się udawać do naszego Ojca w imieniu Jezusa - naszego Zbawiciela, który zapłacił wysoką cenę za nasze grzechy. Ważna jest jednak druga część tego wiersza. Nasze grzechy mogą zostać nam odpuszczone, kiedy my odpuszczamy grzechy wszystkim naszym winowajcom. A więc ten fragment modlitwy zawiera w sobie warunek, który powinniśmy spełnić. Jezus nie podaje tu wyjątków. Więc kiedy zanosimy tę modlitwę do Boga, a nie odpuściliśmy przewinień naszym winowajcom to nasze grzechy nie zostaną odpuszczone. Czytamy o tym w kolejnym wierszu:
"Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień." (Mt 6,14-15 BT)
"i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!" (Mt 6,13 BT)
Ten wiersz trochę inaczej brzmi w przekładzie Biblii Warszawskiej i Biblii Gdańskiej. I nie wódź nas na pokuszenie..." (Mat 6,13 BW) Wyrażenie "nie wódź" powoduje pewne zamieszanie, ponieważ wynika z niego jakoby Bóg był autorem pokus jakie nas dotykają.
Lecz czytamy w liście Jakuba:
Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. (Jk 1,13 BT)
Wiemy więc, że Bóg nie kusi. Więc wiersz ten najlepiej oddany jest w przekładzie Biblii Tysiąclecia, gdzie użyte zostało słowo "nie dopuść". Tymi słowami prosimy Pana o wsparcie w walce z grzechem i pokusami jakie dotykają nas każdego dnia.
Myślę że pomogłam :D liczę na naj
