Czytanie ze zrozumieniem.
Juliusz Wiktor Gomulicki
Dodatek krytyczny
„Ideał sięga bruku” – lapidarnie sformułowane symboliczne zbliżenie dwóch biegunowo obcych dla siebie sfer i światów, dojrzane przez poetę w upadku na „bruk”, symbolizujący Realność (konkretnie zaś martwe i twarde społeczeństwo), fortepianu, symbolizującego z kolei genialną twórczość Chopina, czyli sztukę, czyli – „ideał”. „Rozerwanie” więzów między Realnością a Ideałem zostało symbolicznie naprawione, Norwid odczytał bowiem warszawską katastrofę fortepianu Chopina jako parabolę, parabole zaś dowodzą „analogijnego stosunku pomiędzy prawami rozwoju rzeczy świata tego a prawami rozwoju ducha” (Milczenie, cz. II). Stąd też radość poety, wierzącego, że odczytana przez niego parabola zapowiada jak gdyby przyszłe zwycięstwo Ideału […] pozornie tylko rozbitego i poniżonego swoim upadkiem, w rzeczywistości bowiem, to on sam „sięgał” do obojętnej i martwej Realności, nobilitując ją jak gdyby i podnosząc do wyższego poziomu […]. Parabola Norwida miała oczywiście podtekst ironiczny, nie była to jednak, pomimo jej pozorów, owa ironia „piekielna”, która „siebie ma za cel i raduje się ze zła swego”, ale ta, która „z czasem jedynie pochodzi i z działania” (Listy, I 114), niespodziewanie kojarząc tutaj ślepy gniew z radosnym proroctwem”.

Juliusz Wiktor Gomulicki, Dodatek krytyczny, [w:] , Cyprian Norwid, Wiersze, t. 2, oprac. Juliusz Wiktor Gomulicki, Warszawa 1966, s. 688–689.

Napisz streszczenie tekstu liczące 40‑60 słów.
Pamiętaj o elementach struktury streszczenia, czyli:
a) O czym jest mowa w tekście?
b) Co się mówi na dany temat?
c) Kto napisał tekst?
d) Do jakiego odbiorcy jest adresowany?
e) Na jakiej podstawie opiera swoje stwierdzenie?
f) Z jaką intencją wypowiada się autor?
g) Jaka jest myśl przewodnia tekstu?