W załącznikach:
można dodać tylko 5, więc 6 daję pisemnie:
6. Defining relative clauses – zdanie kluczowe, bez przecinka.
-We went to a pub which John recommended to us. (Poszliśmy do pubu, który John nam polecił.)
-The friend who had a birthday got totally drunk. (Kolega, który miał urodziny się totalnie upił.)
Gdyby nie relative clause nie wiedzielibyśmy ani do którego pubu poszliśmy, ani kto się upił. Ponieważ jest to więc „kluczowa” informacja dla całego zdania, nie używamy przecinka.
Non-defining relative clauses – zdanie „mało istotne” wtrącamy z przecinkiem
Jeśli natomiast dodana informacja jest mało istotna, wyodrębniamy ją przecinkami – na początku i na końcu wtrąconego relative clause – zupełnie tak, jakbyśmy stosowali nawiasy.
- My sister Kasia, who lives in London, just had a baby.
(Moja siostra Kasia, która mieszka w Londynie, właśnie urodziła dziecko.)
- The baby, who smiles a lot, was baptised in Hungary.
(Niemowlę, które wiele się śmieje, zostało ochrzczone na Węgrzech. – dziecko to też osoba, więc po angielsku raczej damy who niż which.)
W powyższych zdaniach to, że siostra mieszka w Londynie czy to, że niemowlę się dużo śmieje, nie ma kluczowego znaczenia dla zdania głównego. To dodatkowa, „mało istotna” informacja. Dlatego wyodrębniamy ją przecinkami – lub jak wspomniałem nawiasami, chociaż to mniej znana opcja i nie ryzykowałbym tego zabiegu na sprawdzianie z języka angielskiego:
- My sister Kasia (who lives in London) just had a baby.
- The baby (who smiles a lot) was batised in Hungary.
(najpierw relative clause)
