Odpowiedź:
Instytut Nauk Geologicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego jest jednym z czołowych ośrodków na świecie prowadzących badania ichnologiczne, polegające na analizie różnorakich interakcji organizmów z osadem deponowanym zarówno w środowiskach morskich, jak i kontynentalnych. Skamieniałe pozostałości działalności organizmów nazywane są skamieniałościami śladowymi lub ichnoskamieniałościami. W latach 2013–16 w ramach badań ichnologicznych przedstawiono cykl ponad 40 opracowań opublikowanych głównie w prestiżowych czasopismach naukowych indeksowanych przez ISI Journal Citation Reports (tzw. lista filadelfijska).
Wśród prezentowanych tam wyników badań, za przełomowe odkrycie należy uznać identyfikację zapisu bakteryjnych procesów bioelektrycznych, znanych do tej pory jako ichnorodzaj Trichichnus spp. Rozpoznanie tej ichnoskamieniałości jako skamieniałej pozostałości po macie bakteryjnej należącej do tzw. megabakterii siarkowych zbliżonych do współczesnego rodzaju Thioploca spp., pozwoliło na wypracowanie nowego modelu natleniania osadu na granicy redox za pomocą zjawisk elektrycznych (Kędzierski et al.., 2015). Taka interpretacja niesie ze sobą daleko idące konsekwencje, gdyż zakłada ona, że granica redox może zostać przesunięta wgłąb osadu o kilka-kilkanaście centymetrów w bardzo krótkim okresie czasu, tworząc miejsce do penetracji osadów dla makroorganizmów. Zatem trwały przyrost miąższości osadów magazynujących materię organiczną może odbywać się jedynie poza zasięgiem penetracji megabakterii. Z kolei, jeśli zgromadzonej materii organicznej jest niewielka miąższość, może ona zostać całkowicie utleniona w jednorazowym akcie natlenienia powierzchni za pomocą bakteryjnych procesów bioelektrycznych, bez udziału makrofauny. Bakteryjne procesy bioelektryczne nawiązują do idei biogeobaterii, której praktyczne zastosowanie umożliwiłoby wytwarzanie tzw. czystej energii elektrycznej.
Liczę na naj.
Wyjaśnienie:
