Już z początkiem listopada 1918 roku dyplomacja przestała uznawać istnienie Austro – Węgier i ostatni wysłannicy ostatniego cesarza Austrii i króla Węgier – Karola Habsburga otrzymywali odpowiednią odprawę. Mające decydować o przyszłości Europy mocarstwa zachodnie przyjęły bowiem do wiadomości fakt utworzenia się nowej Austrii, nowych Węgier oraz państw, które odziedziczyły różne części byłej monarchii dualistycznej, która ostatecznie rozpadła się w 1918 roku.
Klęski militarne ponoszone przez Austro-Węgry przyśpieszyły bowiem rozpad monarchii. Mimo prób jakie podejmował cesarz Karol, wydając 16 października 1918 roku manifest zapowiadający przekształcenie monarchii w państwo związkowe, gdzie każda narodowość miałaby na swym terytorium własny organizm państwowy, były już spóźnione. 28 października Czesi bowiem ogłosili w Pradze powstanie Republiki Czechosłowackiej. Z kolei 29 października w Zagrzebiu ogłoszono oderwanie Słowian południowych od monarchii i utworzenie wspólnego państwa z Serbami. 31 października zlikwidowano rządy austriackie w Krakowie, zaś 30 października, 210 posłów do parlamentu austriackiego narodowości niemieckiej uchwaliło powstanie państwa austriackiego. 11 listopada udało się nakłonić cesarza Karola Habsburga do zrzeczenia się „udziału w sprawach państwowych”, zaś 12 listopada oficjalnie proklamowano powstanie Republiki Niemiecko-Austriackiej. 16 listopada w Budapeszcie proklamowano powstanie Węgierską Republikę Ludową, tym samym Monarchia Austro-Węgierska po 51 latach od jej utworzenia w 1867 roku przestała istnieć faktycznie i formalnie.
