Imiona średniowiecznych kochanków umieszczone na początku i końcu wiersza tworzą klamrę kompozycyjną. Ich obecność sugeruje, że pełne cierpienia życie młodego człowieka możliwe jest także w czasach obecnych. Jest to szpitalne życie w tęsknocie i samotności, w oddaleniu od rodziny oraz bliskich.
