mam zrobić infografikę o ludwiku XIV HELP pls. kilka zdań

375 lat temu, 5 września 1638 r., w Saint-Germain-en-Laye urodził się Ludwik XIV, król Francji i Nawarry w latach 1643-1715, nazywany Królem-Słońce. „Państwo to ja” – mawiał władca epoki absolutyzmu, którego długie rządy przypadły na największy rozkwit Francji.

„Dla Francji, jej jedności, potęgi i pozycji wśród narodów gotów był mordować, głodzić, burzyć i niszczyć, uważając, że czyni słusznie, a nawet jest zmuszonym tak postępować w obronie boskiego prawa (...)” – ocenia rządy Króla-Słońce angielski historyk Anthony Levi, autor książki „Ludwik XIV. Epoka intryg i spisków”.

Ludwik XIV objął osobiste rządy nad Francją w 1661 r., 19 lat po śmierci swojego ojca, a zarazem poprzednika na tronie – Ludwika XIII. Do czasu osiągnięcia pełnoletności przez nowego króla władzę sprawowali: jego matka Anna Austriaczka i pierwszy minister, kardynał Jules Mazarin.

Zdobycie pełni władzy przez 23-letniego Ludwika było ściśle związane ze śmiercią Mazarina. Nowy król skrytykował rządy swego poprzednika i obiecał reformy. Jako monarcha absolutny skupiał w swoim ręku całość władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Nie podlegał przy tym żadnemu aparatowi kontrolnemu. W pierwszym roku panowania wydał 14 edyktów dotyczących gospodarki, finansów, wojska i administracji, zlikwidował urząd pierwszego ministra, a stanowiska ministerialne obsadził fachowcami wywodzącymi się ze stanu mieszczańskiego. Jednym z nich był Jean-Baptiste Colbert, twórca ekonomicznej potęgi Francji.

Ludwik XIV polecił wybudować wspaniałą rezydencję w Wersalu, która stała się formalną rezydencją królewską, siedzibą dworu i rządu. Pałac zbudowano w latach 1669-1684, król nie szczędził pieniędzy. Wersal miał imponować wielkością, bogactwem i przepychem, aby wszyscy poddani i reszta świata mogła ujrzeć potęgę Króla-Słońce. Stał się niedoścignionym wzorem dla reszty Europy.

Rządy Ludwika XIV wiążą się także z początkiem francuskiej ekspansji zamorskiej. Dysponujący trzecią na świecie flotą wojenną i handlową Francuzi (po Anglii i Holandii) pojawili się w Afryce Zachodniej, Indiach, Amerykach Środkowej oraz Północnej - w tej ostatniej założyli nową kolonię, nazwaną na cześć króla, Luizjaną.

Na kontynencie europejskim armia francuska była zaangażowana na wielu frontach. Ludwik XIV toczył wojny z Hiszpanią o Niderlandy hiszpańskie (1667-1668), z koalicją antyfrancuską (1672-1679), Ligą Augsburską (1689-1697) oraz o sukcesję hiszpańską (1701-1714). Wojenna polityka króla doprowadziła do sprzymierzenia prawie całej Europy przeciwko Francji. Pomimo początkowych sukcesów, pod koniec życia król ponosił porażki wojenne, które sprawiły, że za czasów jego następcy Francja nie odgrywała już takiej roli politycznej jak w XVII w.

Ludwik XIV działał nie tylko na polu politycznym i gospodarczym, ale również kulturalnym. Polecił wybudować wspaniałą rezydencję w Wersalu, która stała się formalną rezydencją królewską, siedzibą dworu i rządu. Pałac zbudowano w latach 1669-1684, król nie szczędził pieniędzy na swoją flagową inwestycję. Wersal miał imponować wielkością, bogactwem i przepychem, aby wszyscy poddani i reszta świata mogła ujrzeć potęgę Króla-Słońce.

Zamieszkany przez króla w 1682 r. Wersal stał się niedoścignionym wzorem dla reszty Europy. Dwór królewski liczył ponad 10 tys. osób, a wydatki na utrzymanie sięgały 10 proc. ogólnych wydatków państwa. Wrażenie robiła Sala Lustrzana i 100 tys. świec płonących podczas przyjęć w apartamentach, meble wykonane ze srebra, obrazy, gobeliny i dywany. Szczególnym powodem dumy króla były zadbane ogrody pełne równo przystrzyżonych drzew i krzewów, a wśród nich 1400 fontann, liczne stawy i posągi.

Życie w Wersalu toczyło się wokół Króla-Słońce, który zapewniał swoim dworzanom liczne rozrywki: urządzano polowania, zabawy na powietrzu, loterie, maskarady, koncerty, bale. Oglądano przedstawienia teatralne, opery i balet.

Wojenna polityka króla doprowadziła do sprzymierzenia prawie całej Europy przeciwko Francji. Pomimo początkowych sukcesów, pod koniec życia król ponosił porażki wojenne, które sprawiły, że za czasów jego następcy Francja nie odgrywała już takiej roli politycznej jak w XVII w.

Wyjaśnienie: