Odpowiedź:
1. Tytuł „Lalka“
- odnosi się do historii procesu między baronową a Stawską
metafory:
- Izabela Łęcka jako salonowa lalka
- Stanisław Wokulski jako bezwolna marionetka (w rękach Łęckich)
2. „Lalka“ może być ilustracja hasła pracy u podstaw. Cała działalność Wokulskiego łączy się z tym hasłem. Chce polepszyć byt ludzi żyjących w niewyobrażalnej biedzie, pośród śmieci (Powiśle). Udzielał się charytatywnie, pomógł m.in. Wysockim, Mariannie , która była prostytutką czy Węgiełkowi. Otwiera nowy sklep, by dać ludziom nowe miejsca pracy.
3. Wokulskiego fascynują utwory romantyczne, gdyż Mickiewicz pisał o tęsknocie, żalu, cierpieniu i miłości a te wszystkie uczucia targały bohaterem. Pragnął idealnej kochanki, jaką chciał widzieć w Izabeli , jednak opisywane przez Mickiewicza uczucie nijak się miało do rzeczywistości.
4. Wokulski bohaterem przełomu epok.
„Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego” tak o Wokulskim powiedział Szuman. U bohatera zauważyć można cechy, romantyczne, jak i pozytywistyczne. Cecha romantyczna to miłość do Izabeli, szalona, maniakalna, dla której Wokulski jest gotowy zrobić wszystko. Jego patriotyzm - udział w Powstaniu styczniowym.
Pozytywistyczne cechy osobowości to : zainteresowanie nauką – studia (przedmioty ścisłe) , działalność naukowa, (poza miłością do Izabeli) kieruje się rozumem i postępuje racjonalnie.
Świetnie odnajduje się na rynku i potrafi odpowiednio inwestować.
Nie jest więc Wokulski postacią jednoznaczną.
5. W próbie samobójczej (położył się na szyny przed nadjeżdżającym pociągiem),przeszkodził Wokulskiemu dróżnik Wysocki.
„Nagle uczuł ciepło i gwałtowne szarpnięcie, które strąciło go z szyn... Pociąg przeleciał o kilka cali od głowy obryzgując go parą i gorącym popiołem. Na chwilę stracił przytomność, a gdy ocknął się, zobaczył jakiegoś człowieka, który siedział mu na piersiach i trzymał za ręce“
6. Jest dwóch braci Wysockich. Jeden woźnica z Warszawy i drugi dróżnik , to właśnie on uratował życie Wokulskiemu, gdy ten próbował popełnić samobójstwo. To jemu załatwił pracę w Skierniewicach by miał blisko do rodziny. Natomiast woźnicy pomógł, gdy temu zdechł koń, jedyne źródło dochodu:
„Masz tu - rzekł - dziesięć rubli na święta. Jutro w południe przyjdziesz do sklepu i dostaniesz kartkę na Pragę. Tam u handlarza wybierzesz sobie konia, a po świętach przyjeżdżaj do roboty. U mnie zarobisz ze trzy ruble na dzień, więc dług spłacisz łatwo.”
7. Powieść mogłaby nosić tytuł „Trzy pokolenia“ ponieważ przedstawia losy bohaterów reprezentujących trzy generacje polskich idealistów. Najstarsze reprezentuje Ignacy Rzecki romantyk polityczny, średnie pokolenie Stanisław Wokulski – połączenie romantyka z pozytywistą (pokolenie przejściowe) , natomiast przedstawicielem najmłodszego był Julian Ochocki - pozytywista, idealista nauki.
8. Społeczeństwo w „Lalce“.
Całemu społeczeństwu można przypisać takie cechy, jak: samodestrukcja, brak jedności,bardzo duże różnice społeczne, popadanie w skrajności, beznadzieja, brak ratunku dla tego społeczeństwa.
Najbardziej skrytykowana była w powieści arystokracja , jako Grupa społeczna, od reszty społeczeństwa. Arystokraci uważają się za ludzi lepszych, są to próżniacy, zepsuci moralnie. Brak im woli działania, zmieniania społeczeństwa, choć to właśnie oni posiadają środki, żeby coś zrobić.
Mieszczanie natomiast to warstwa podzielona pod względem wykształcenia, pochodzenia i zawodu. Jest to warstwa pozbawiona energii, niezdolna do przedsiębiorczości, nie wierzy we własne siły oraz często nie chce pracować.
Żydzi z jednej strony są to ludzie przedsiębiorczy, mający wiele zalet i żyłkę do handlu, z drugiej strony dążą do osiągnięcia zysków za wszelką cenę, stopniowo wypierają Polaków z handlu. Natomiast Niemcy są skrupulatni, zdyscyplinowani, dbają o jakość towarów i klienta.
Chłopi są warstwą najuboższą, nie mającą możliwości rozwoju, wydźwignięcia się z trudnej sytuacji. Dzieje się im ogromna krzywda, są wyzyskiwani przez inne klasy.
9. „Lalka“ jest powieścią realistyczną ukazującą życie w Warszawie. Pisarz pozostaje wierny
nazwom geograficznym, umieszcza w powieści Łazienki, Krakowskie Przedmieście, Powiśle, Nalewki. Zachowuje zgodność dat , np.: wydarzenia takie jak kwesta w Łazienkach czy spektakl teatralny naprawdę miały miejsce, zaś ich opisy są zgodne z informacjami zamieszczonymi w ówczesnej prasie. Na szczegóły pisarz zwraca uwagę także opisując przedmioty i stroje, zwłaszcza zaś kreacje panny Łęckiej
Wyjaśnienie:
