W wieku 20 lat Fryderyk Chopin opuścił Polskę, do której nigdy już nie powrócił, choć nie rozstawał się z myślą o ukochanej ojczyźnie. Zamieszkał w Paryżu, gdzie zdobył sławę jako wirtuoz i improwizator. Grał też często poza granicami Francji.
Z czasem, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, coraz rzadziej koncertował, częściej komponował i uczył. Utrzymywał znajomości z najwybitniejszymi osobistościami epoki, takimi jak kompozytorzy: Hector Berlioz, Franciszek Liszt, pisarz Honoré de Balzac i malarz Eugène Delacroix. Przyjaźnił się również z elitą polskiej emigracji: Adamem Mickiewiczem, Julianem Ursynem Niemcewiczem i Cyprianem Norwidem.
W 1849 r. zmarł w Paryżu na gruźlicę. Pochowano go na cmentarzu Père-Lachaise. Do Warszawy wróciło serce Fryderyka Chopina, które spoczęło w kościele Św. Krzyża.
