Odpowiedź:
Historia książki – dziedzina wiedzy badająca książkę od początków jej istnienia. Historia ta dzieli się na dwa okresy: książkę rękopiśmienną – sprzed ery druku, tworzoną do 1500 roku (zalicza się tu też inkunabuły), oraz na epokę książki drukowanej, której rozwój zawdzięczamy Janowi Gutenbergowi.
Niewiele wiadomo o wytwarzaniu książki rękopiśmiennej w Polsce średniowiecznej. Niektórzy badacze nawet wątpią, czy w tym okresie w ogóle istniały na jej terenie jakiekolwiek skryptoria. Decydującym w tym względzie momentem było przyjęcie przez Mieszka I w 966 roku religii chrześcijańskiej według obrządku łacińskiego, przez co Polska dostała się w orbitę wpływów kultury zachodniej. Pierwsze księgi zostały do Polski przywiezione przez duchownych przybyłych z Czech w orszaku Dąbrówki. W tym czasie znajomość pisania i czytania na terenie Polski była zjawiskiem zupełnie wyjątkowym. Posiadali tę umiejętność właściwie tylko obcokrajowcy, przebywający tutaj np. w celach misyjnych, oraz ich uczniowie – również należący do stanu duchownego. Jeśli zatem istniały wówczas warsztaty pisarskie, to – podobnie jak w całej Europie – należy się ich doszukiwać w klasztorach, m.in. benedyktyńskich, które znajdowały się w Tyńcu, na Łysej Górze, w Lublinie i Trzemesznie.
Nie wiem czy dobrze przynajmniej tak było w necie lecz mam nadzieję że trochę cię to naprowadzi
