Miał być to zwykły spacer w stronę domu mojego kolegi. A z przechadzki wyszła najpiękniejsza podróż mojego życia po okolicy. Dzień był upalny, gdzieniegdzie słychać było ptaki, a tam w oddali widziałem chmarę zająców biegnących do norki. By nie kończyć mojej przechadzki, która sprawia tyle radości, stwierdziłem, że wejdę wgłąb lasu. Tu, wśród drzew i krzewów, spotykałem prawdziwe oblicze dzikiej natury. Uspokajający szum drzew, śpiew ptaków i świeże powietrze. Idąc tak coraz głębiej i głębiej, w miejscu, w którym nie widziałem już mojej drogi wejścia, zauważyłem ślady kopyt. Podążyłem za nimi, a na mojej drodze ukazało się stado saren, wśród których była jedna biała! Z wrażenia odebrało mi mowę oraz wolę nad własnym ciałem. Zanim zrobiłem zdjęcie niestety zdążyła uciec, za koleżanki, ale ten obraz, który zobaczyłem, nigdy nie ucieknie z pamięci.
