Chyba o to chodzi
Postawy wobec dżumy są różne:
Doktor Bernard Rieux – jest lekarzem z powołania, niesie pomoc bez względu na wynagrodzenie. Prezentuje aktywną, bohaterską postawę, uosabia szlachetność i uczciwość. Dla Rieux dżuma to wróg i trzeba podjąć z nią walkę. Wartości, w które wierzy doktor, to przyjaźń i miłość.
Rambert – dziennikarz z Paryża, który przeżył swoistą ewolucję. Dżuma sprawiła, że nauczył się prawdziwych wartości. Rambert miał pecha – przyjechał do Oranu, by przeprowadzić badania nad życiem Arabów, pozostawił w Paryżu kobietę, którą kochał. Początkowo pragnął uciec, myślał tylko o sobie. Lecz pozostał i przyjął także aktywną postawę walki z chorobą. Zwalczył zło tkwiące w sobie.
Tarrou – człowiek tułacz, który zaznał w życiu wszystkiego. Dżuma także czyni zeń człowieka aktywnego, organizatora, „żołnierza” niosącego pomoc. Tarrou ginie – lecz życie jego w ostatniej chwili nabiera sensu i wartości.
Cottard – przestępca, który nie widział sensu życia i chciał się zabić. Dżuma przyniosła mu wyzwolenie, a także możliwość zadośćuczynienia za winy, spłacenia długu wobec ludzi. Stąd jego aktywna postawa – wręcz zachwyt zarazą.
Ojciec Paneloux – przyjmuje postawę bierną. Głosi swoistą naukę, że dżuma jest karą, którą Bóg zesłał na ludzi grzesznych, że nie dosięgnie ona niewinnych. Sam umiera i nie przyjmuje pomocy.
Joseph Grand – typowy urzędnik ze zmarnowanym życiem, który tworzy sobie ułudę – ideał w formie książki, którą pisze. Emocjonuje go tylko jedno zdanie, nad którym pracuje – jest jego ucieczką od życia.
Los każdej postaci to przykład. Przesłaniem książki jest zaś postulat podjęcia walki ze złem, poznania go i niszczenia. Brak działań, bezmyślność, pogodzenie się z losem mogą tylko zło potęgować. Godność i siła człowieka postawionego wobec zarazy, wojny i złych instynktów polega właśnie na podjęciu działań.
Prosze bardzo:)
Jeśli jest to możliwe poproszę naj:)
