Neron był bardzo zadumany w sobie. Był egoistą, który myślał tylko i wyłącznie o swojej osobie. Uważał, że jego twórczość jest piękna, ale tak naprawdę nie była. Przemawiała przez niego próżność, żądza władzy i potęgi. Nienawidził Rzymu, który miał u stóp.
Był bezduszny, nieludzki i okropny. Nie liczyło się dla niego, ilu niewinnych ludzi zginie w pożarze miasta, które kazał podpalić. Bez skrupułów skazywał chrześcijan na męki. Kazał ich palić, rozszarpywać przez dzikie zwierzęta i krzyżować. Skazał nawet dziecko
Poppei na śmierć, ze względu na to, że zasnął, podczas gdy on wygłaszał swój wiersz.
