Odpowiedź:
1.Wojna turecka -toczyła się pomiędzy Rzecząpospolitą a Imperium Osmańskim i sprzymierzonym z nią Chanatem Krymskim.
- Rzeczpospolita nie była w stanie przeciwstawić się armii tureckiej. Efektem tego był traktat zawarty w Buczaczu, w którym Rzeczpospolita odstąpiła Turcji Podole z Kamieńcem Podolskim oraz część prawobrzeżnej Ukrainy
- Naczelny wódz Jan Sobieski 11 listopada odniósł nad armią turecką wielkie zwycięstwo pod Chocimiem.
- Sobieski po bitwie z Tatarami pod Wojniłowem stawił opór przeważającej armii turecko-tatarskiej pod Żurawnem. Po blisko trzech tygodniach zaciętych walk zawarty został 17 października 1676 traktat pokojowy, który zakończył wojnę.
2.W tym czasie król Jan próbował dokonać zasadniczego zwrotu w polskiej polityce zagranicznej. Miał on polegać na zawarciu pokoju z Turcją (za pośrednictwem Francji, co miało skłonić Turcję do oddania Polsce Podola). Kolejnym krokiem miał być sojusz ze Szwecją i Francją, co z kolei miało umożliwić wszczęcie akcji zbrojnej przeciw Brandenburgii w celu zdobycia Prus Książęcych (miały one stać się dziedzicznym królestwem Sobieskich). Sukces tego przedsięwzięcia pozwoliłby Polsce mocniej usadowić się nad Bałtykiem. Sobieski uważał, że największym zagrożeniem dla Rzeczypospolitej jest Rosja i Brandenburgia, zaś wojny z Turcją, szkodliwe dla Polski, im przynoszą korzyść. Ta nowa polityka królewska zwana jest w historiografii polityką bałtycką Sobieskiego. Nie była wbrew pozorom utopijna, miała bowiem poparcie największej potęgi ówczesnej Europy - Francji Ludwika XIV, walczącej z Brandenburgią. Stosunek szlachty do tych planów zmusił króla do prowadzenia całej akcji dyplomatycznej bez jej wiedzy. Zarówno sojusz polsko - francuski, zawarty w 1675 roku w Jaworowie, jak i traktat polsko - szwedzki z Gdańska (rok 1677), były zawarte w zupełnej tajemnicy. Jednak potężna opozycja szlachty i magnaterii, hojnie opłacana przez agentów brandenburskich i cesarskich, uniemożliwiła realizację śmiałych planów Sobieskiego.
3.Jan Sobieski nowy władca wraz ze swą ambitną żoną, Francuzką Marią Kazimierą, początkowo próbował odzyskać Prusy Książęce. Kiedy jednak plany te zawiodły, zdecydował się na ostateczną rozprawę z Turcją. W tym celu zawarł antytureckie przymierze z Austrią, zgodnie z którym oba kraje miały udzielać sobie wzajemnej pomocy na wypadek ataku armii sułtana. Dlatego też, kiedy wezyr Kara Mustafa w 1683 r obległ stolicę Austrii - Wiedeń, Sobiecki z 20 000 armią polską ruszył cesarzowi na pomoc. Rankiem 12 września 1683 r. pod Wiedniem rozegrała się decydująca bitwa. Atak doborowych oddziałów husarii zdecydował o zwycięstwie sił polsko-austriacko-niemieckich. Turcy uciekali w popłochu, zostawiając w obozie ogromne bogactwa. Wielkie zwycięstwo nie przyniosło Polsce zagarniętych przez Turcję ziem. Dopiero pokój w Karłowicach podpisany w 1699 pozwolił
Wyjaśnienie:
